|
|
Binalarda, dış cephe kaplamalarında çok çeşitli profillerde ahşap kaplama tahtaları kullanılır, fakat bunlar belirli ortak özelliklere sahiptir. Kaplama tahtalarının minimum kalınlıkları 15 mm. olmalıdır, ancak genellikle kaplama tahtaları üretiminde 2-3 cm. kalınlığında tahta kullanılır, rende sonucu 18 mm. veya27 mm. kalır. Uzun süre dayanıklılık söz konusu olursa 27 mm. tercih edilir.
Kaplama tahtaları, içeriye su girişini önleyecek şekilde profillere sahip olmalıdır. Kaplama tahtaları, genellikle 150 mm. ise de çeşitli genişlikler kullanıl- maktadır. Genişlik sınırlaması, kaplama yapılacak alanda ahşap kaplamalar arasında sayısız kenar birleştirmeleri olacağını ifade eder ki, bu bir avantajdır. Çünkü eklemler, ahşap kaplama tahtalarının boyut hareketlerini temin etme gücüne sahiptir (SIMPSON, HORROBIN, 1970).
Ahşap
kaplama tahtaları, yatay ve dikey olarak sınıflandırılabilir ve çok çeşitli
profillerde üretilebilir. Yatay kaplama tahtaları ile, kaplama tahtalarının üst
üste getirilmesi yoluyla yalı baskısı (Şekil 9), lambalı (Şekil 10) veya
kinişli (Şekil 11) düzenlemeler
yapılabilir. Yatay kaplama tahtalarının tespiti için, duvar iskeletinde
maksimum 1 metre ara ile dikme olmalıdır. Kaplama tahtaları bu dikmelere
çivilenir.
Profil planlamaları öncelikle, prensip olarak dekoratif görüntü meydana getirmeyi amaçlar. Dikey kaplama tahtası uygulamalarında lambalı (Şekil 12) ve kinişli (Şekil 13) sistemler kullanılmaktadır. Dikey kaplama tahtaları, yatay kap- lama tahtası tiplerine göre daha fazla malzeme tüketimine yol açtığı için geniş birleşme yerleri kapsamamalıdır. Dikey kaplama tahtalarının tespiti için bina duvarına minimum 1 metre ara ile yatay kuşaklama yapılmalıdır.
Şekil 13. Kinişli dikey dış cephe kaplama profili (ESER, 1977)
Kaplama tahtaları dikey yapıldığında, tahtaların ek yerlerine 5-7 cm. geniş-lik ve 1-3 cm. kalınlığında çıtalar çakılırsa bu kaplama türü "pasalı kaplama" adı nı almaktadır. Bu çıtalar, ek yerinin tam ortasını getirilerek sadece bir taraftaki kaplama tahtasına çakılmaktadır. Bu şekilde, her tahtanın bir kenarı çalışmaya. karşı serbest bırakılmış olur. I3u tür kaplamalarda çıta kullanmadan geçme ve silmeli tahtalar da kullanılabilirse de yağmur sularının sızmasına daha fazla maruz kalacakları için yağlıboya ile iyi kapatılmazlarsa olumlu sonuç vermezler.
Şekil 14. Pasalı dikey dış
cephe kaplama profili (CSCR, 1977)
I.9. İklim Endeksleri
İklim endekslerinin bulunması:
İklim endeksinin hesaplanmasında 12 aylık sıcaklık ve yağış ölçümlerinden yararlanılır.
Sonuç olarak, klimatolojik ölçülerden yararlanarak mantarların çürütme potansiyeli hakkında bir bilgi sahibi olabilmemizi sağlayan şu formül geliştirilmiştir.
Burada (t)°C olarak aylık ortalama sıcaklığı, (g) bir ay içerisinde 0.25 mm ve daha fazla yağışlı günlerin sayısını göstermektedir. Toplam işareti de Ocak ayından Aralık ayına kadar sırayla tüm aylar için sıcaklık ve yağış değerlerinin çarpımının toplu sonucunu ifade etmektedir. Bu sayı, keyfi olarak tesbit edilmiş olan 16.7 sayısına bölünmektedir.
Meteorolojik değerlerden yararlanarak Türkiye’de 96 yerleşim yerinde iklim endeksleri bulunmuş ve bunlardan yararlanarak Şekil 5’deki harita çizilmiştir.
Tablo 4’te ise, adı geçen yerleşim merkezlerine ait iklim endeksi değerleri görülmektedir.
Tablo 4. Ülkemizin çeşitli yerleşim merkezlerinde iklim endeksi değerleri (BOZKURT KURDOĞLU, 1982)
ADANA 28 EDİRNE 38 KONYA 16
ADIYAMAN 21 ELAZIĞ 19 CİHANBEYLİ 9
AFYON 25 ERZİNCAN 24 KÜTAHYA 21
AĞRI 21 ERZURUM 25 MALATYA 18
AMASYA 27 ESKİŞEHİR 20 MANİSA 32
ANKARA 23 GAZİANTEP 19 MARDİN 20
NALLIHAN 19 GİRESUN 83 MUĞLA 28
ANTALYA 32 GÜMÜŞHANE 22 BODRUM 32
ALANYA 33 HAKKARİ 12 DATÇA 39
KAŞ 37 HATAY 39 FETHİYE 35
ARDAHAN 30 DÖRTYOL 53 MUŞ 17
ARTVİN 54 İSKENDERUN 53 NEVŞEHİR 21
AYDIN 30 ISPARTA 23 NİĞDE 18
BALIKESİR 27 İÇEL 19 ORDU 67
AYVALIK 21 ANAMUR 38 RİZE 180
BANDIRMA 30 SİLİFKE 17 SAKARYA 41
EDREMİT 20 İSTANBUL 48 SAMSUN 61
BARTIN 48 BAHÇEKÖY 51 SİİRT 26
BİLECİK 25 GÖZTEPE 39 SİNOP 55
BİNGÖL 14 SARIYER 43 BOYABAT 27
BİTLİS 9 YALOVA 40 SİVAS 18
BOLU 35 İZMİR 34 DİVRİĞİ 19
AKÇAKOCA 35 K. MARAŞ 22 TEKİRDAĞ 25
DÜZCE 40 KARAMAN 12 TOKAT 28
BURDUR 20 KARS 34 TRABZON 71
BURSA 38 KASTAMONU 35 TUNCELİ 17
İNEGÖL 18 İNEBOLU 52 URFA 21
ÇANAKKALE 25 KAYSERİ 24 UŞAK 19
ÇANKIRI 27 PINARBAŞI 14 VAN 11
ÇORUM 26 KIRKLARELİ 20 YOZGAT 18
DENİZLİ 26 KIRŞEHİR 19 ZONGULDAK 56
DİYARBAKIR 22 KOCAELİ 56 KARABÜK 41
Endeksin kullanılması:
Türkiye, üç endeks değeri esas alınarak üç bölgeye ayrılmıştır. Bunları şu şekilde sıralamak mümkündür:
I. Bölge; endeks değeri 65'ten yukarı olan ve çürümeye en uygun şartlara sahip yerleri, II. Bölge; endeks değeri 35-65 arasında olan ve orta derecede çürüme şartlarına sahip yerleri, III. Bölge; endeks değeri 35'ten az olan ve çürüme şartlarının en düşük olduğu yerleri ifade etmektedir.
Bu haritada gösterilen
bölgelerde yapılacak binalarda, ağaç malzemenin çürüme hızını anlamak mümkün
olduğundan kullanılacak ağaç malzemenin, rasyonel bir şekilde
değerlendirilmesini sağlamak bakımından emprenye edilmesinin gerekli olup
olmadığı, emprenye edilecekse hangi metotların uygulanacağına karar vermede bu
değerler önemli rol oynamaktadır.
Haritadan çıkarılacak sonuca
göre ülkemizin III. bölgeye giren % 75’lik bölümünde binalarda kullanılan ve
açık hava etkisi altında kalan ağaç malzeme-nin emprenye edilmeden kullanılması
halinde, büyük bir ekonomik kayıp söz
konusu olmamaktadır. II. bölgede batırma ve daldırma gibi basit
metotlarla em- prenye yeterli olabilecektir. Ancak, mantar tahribatı bakımından
çok tehlikeli olan I. bölgede mutlaka basınç metotları ile ağaç malzemenin
emprenye edil- mesi şart olmaktadır.
II. MATERYAL VE METOD
Araştırma konusu, "dış cephe kaplamalarında ağaç malzemenin kullanım olanakları" olup, araştırma materyali olarak ülkemizin farklı iklim bölgelerinde mevcut olan ahşap dış cephe kaplamalı evler arasında seçilen örnekler incelen- miştir. Örneklerin seçiminde, ülkemizin tamamının iklim şartlarının ele alınma- sına çalışılmıştır. Ülkemizin, iklim endeksi değerleri bakımından üç iklim bölge- sinden oluştuğu göz önünde tutularak ülkemizin % 90'lık kısmını içine alan II. ve III. bölgelerde örnekler seçilmiştir. Seçilen örnek sayısı, İstanbul'da 10, Ankara'da 2, İzmir'de 1 ve Sapanca'da da 1 olmak üzere toplam 14 âdettir.
Çalışmada, örnekler yakından incelenmiş ve gerekli ölçmeler yapılmıştır. Ayrıca, dış cephelerde ahşap uygulaması yapan mimarlar ve restoratörler ile görüşülerek, araştırmanın amacı ve ulaşılmak istenen sonuçlar anlatılmış ve araştırmanın sonucuna katkıda bulunabilecek soruların cevapları alınmaya çalışılmıştır.
Bu örneklerin bulundukları iklim bölgeleri ve yerleşim merkezleri aşağıda verilmiştir.
Seçilen örnekler üzerinde yapılan inceleme ve ölçmeler ve ilgili kişilerle yapılan görüşmeler sonucu cevabı alınmaya çalışılan sorular şunlardır:
1. Kullanılan ağaç türü
nedir?
2. Kullanılan ağaç türü
hangi özellikleri nedeniyle tercih edilmiştir?
3. Daha önce hangi ağaç türü
kullanılmıştır?
4. Dış cephe kaplama
tahtalarının boyutları nedir?
5. Kaplama tahtalarında
uygulanan profil şekli nedir?
6. Ağaç malzeme kurutma
işlemine tabi tutulmuş mudur?
7. Ağaç malzeme emprenye
edilmiş midir? Hangi emprenye metodu ve hangi emprenye maddesi kullanılarak
uygulanmıştır?
8. Ağaç malzeme yüzey
işlemlerinde hangi yüzey işlemi sistemi uygulanmıştır.
Bu soruların
cevapları alındıktan sonra, değerlendirme aşamasında, kulla-nılan ağaç
türlerinin dış cephe kaplama tahtası olarak fiziksel ve mekanik özel-likleri
bakımından kullanıma uygun olup olmadığı, dış cephe kaplama tahtası
boyutlarının kullanıma ve literatürde belirtilen değerlere uygun olup olmadığı,
uygulanan emprenye metodunun binanın bulunduğu bölgenin iklim şartlarına uygun
olup olmadığı, uygulanan yüzey işleminin uygunluğu göz önünde tutularak
araştırmanın değerlendirilmesi yapılmıştır.
Çok değil, sadece bir yüzyıl öncesine dek onun kadar yaygın hiçbir yapı
malzemesinin bulunmadığı Türkiye'de ahşap bugün eski kullanım amacının çok
büyük bir kesimini yitirmiş durumdadır. Türk toplumu çağdaş dünyanın ancak
betonarmeyle kurulabileceğini düşünür hale gelmiş gibidir. Oysa, ahşap gelişmiş
Batı ülkelerinde, Türkiye'dekinin aksine, yalnızca dekoratif bir malzeme olarak
görülmemekte, başka yapı malzemeleriyle çözülemeyen çoğu strüktürel ve mi- mari
sorunun çözümü ahşapla bulunmaktadır. Anlaşılan şudur ki, bu ülkede ah- şap
geleneksel tahtından indirilmiş, ama Batıda çoktandır oynamakta olduğu çağdaş
rolleri üstlenmeye de henüz başlamamıştır.
Ağaç malzemenin, binalarda dış cephe kaplaması olarak kullanılma amacı
olarak, ağaç malzemenin sıcak görüntüsü ve fiziksel özellikleri ön plana
çıkmaktadır. Şöyle ki; beton duvarlar yağmur altında ıslandıklarında rutubeti
çok çabuk almakta ve duvarın iç tarafına geçirmektedir. Ağaç malzemeden
yapılmış ya da ağaç kaplamalar ile kaplanmış duvarlarda ise ağaç malzemenin
poröz yapısı nedeniyle böyle bir tehlike söz konusu değildir.
Anadolu'da, özellikle kıyı
bölgelerine yakın eski Türk evlerinde ağaç mal-zeme çok yaygın şekilde
kullanılmıştır. Bugün, tarihi değeri olan bu evlerin bo- zulan dış cephe
kaplamaları değiştirilerek yapılar aslına uygun şekilde yenilen- mektedir.
Ancak, bu evlerin büyük bir bölümü, bugün, gerçek restorasyon anla- yışının tam
aksine yıkılmakta, yerine betonarme ile yenisi inşa edilmekte ve be- ton
duvarlara ahşap dış cephe kaplamaları kaplanarak makyaj tamamlanmakta-dır.
Seçilen
örneklerde yapılan inceleme ve ölçme sonuçları aşağıda özetlenmiştir.
Türkiye’nin
12 aylık sıcaklık ve yağış değerlerini gösteren meteorolojik değerlerden
yararlanarak 96 yerleşim merkezine ait iklim endeksleri bulunmuş, (Tablo 4)' te
gösterilen bu değerlerden yararlanılarak üç iklim bölgesi belirlenmiş ve bu
amaçla bir harita çizilmiştir (Şekil 15). I. Bölge; çürüme riskinin en fazla
olduğu yerleri, II. Bölge, orta derecede çürüme şartlarına sahip yerleri, III.
Bölge ise çürüme şartların en düşük olduğu yerleri ifade etmektedir. İmkansızlıklar
nedeniyle, Samsun'dan Artvin'e kadar olan kıyı şeridini içeren I. Bölgede örnek
seçilememiştir. Ancak, bölgede daha önce yapılan araştırmalardan
yararlanılmıştır.
Çürüme riskinin en yüksek olduğu I. Bölgede, eski evlerin yapımında kullanılan yegane malzeme, bölgenin orman varlığı bakımından zengin olması nedeniyle ahşaptır. Daha önceleri briketten yapılan evlerin duvarları, bölgenin fazla yağış alması nedeniyle, rutubeti çok kolay bir şekilde içeri geçirmektedir. Bu durum, bu bölgede yaşayan insanların romatizmal hastalıklara yakalanma ihtimalini arttırmaktadır. Briketin olumsuz etkisi nedeniyle ağaç malzeme kullanılmaya başlanmıştır. Kullanılan ağaç türü çoğunlukla Doğu Ladini olmuştur. Kullanılan ağaç malzeme kalınlığı da 7 cm. alınmıştır. Bölgenin çok fazla yağış alması nedeniyle, yağmurun zararlı etkilerinden korunmak amacıyla konstrüktif önlemlere de başvurulmuş ve 2 metreye varan saçak uzunlukları yapılmıştır. Mantar tahribatı bakımından çok tehlikeli olan bu bölgede ağaç malzemenin basınç metotları ile emprenye edilmesi şart olmaktadır.
Sarıçam, göknar, ladin gibi doğal dayanıklığı az
olan ağaç türlerinin emprenye edilerek kullanılması gerekmektedir. (Tablo 1).
Aynca, meşe kerestesi büyük çaplı traheleri nedeniyle yüzey işlemlerinde problem
yaratır. Yüzeylerde iyi doldurma işlemi yapıldığı taktirde bile iyi sonuç
alınmayabilir (Bkz. I. 4.4.).
Kullanılan dış
cephe kaplama tahtalarının kalınlıkları 24-27 mm., genişlikleri 80 - 300 mm.
arasında tespit edilmiştir. Kaplama tahtası profil şekli lambalı yatay ve yalı baskısı olmuştur. Ağaç malzeme, 2 örnekte teknik kurutma, 12 örnekte ise
doğal kurutmaya tabi tutulmuştur. Kaplama tahtalarının 3 örnekte emprenye edildiği,
bu örnek sayısının % 33'lük bir orana isabet ettiği tespit edilmiştir. Emprenye
metotlarına göre ise örnek sayıları şöyledir. Fırça ile sürme (2 örnek - %15),
batırma yöntemi (1 örnek - %7). Uygulanan yüzey işlemi sistemi olarak da saydam
yüzey işlemleri (4 örnek - %33), renkli yüzey işlemleri (2 örnek - %15),
yağlıboya ( 8 örnek- %52) olarak belirlenmiştir.
İncelenen 14
örnekte kullanılan ağaç türleri yerli sarıçam (11), kestane (1), Amerikan
sarıçam'ı (1) ve sipo (1) olarak belirlenmiştir. Kullanılan profil şekilleri,
lambalı yatay (14) olmuştur.
Ağaç malzemenin
rutubet miktarı, kurutma, emprenye, yüzey işlemleri gibi işlemlerinde önemli
olduğu için kullanım yerindeki ağaç malzeme rutubetinin, ortam rutubetine uyum
sağlamış olması gerekmektedir. Ayrıca, rutubet miktarının düşük olması ağaç
malzemenin işlenmesini de kolâylaştıracağından kurutma işlemi gerekli
olmaktadır.
Ağaç malzemenin kullanımında hammaddeden mümkün olduğunca uzun süre faydalanabilmek için kimyasal ve yapısal yollarla ağaç malzemenin korunması kaçınılmazdır.
Bununla
beraber kimyasal yolla ağaç malzemenin korunmasında çevre sağlığı bakımından
sakıncalar doğmaktadır.
Kimyasal
odun koruma maddeleri, ağaç malzemenin emprenye edilmesi ve kullanımı sırasında
çevre kirliliğine sebep olmaktadır. Ancak kimyasal maddelerin kullanımından
tamamen vazgeçilmesi de mümkün değildir.
Yapısal
olarak ağaç malzemenin korunması yöntemleri üç ana noktada toplanmaktadır.
Doğal
odun koruma; ağaç malzemenin özelliklerinin değişmesine ve bozulmasına engel
olan önlemleri kapsamaktadır.
Çabuk
ve özenli bir şekilde, ağaç malzemenin kullanım yeri koşulları göz önünde
tutularak kurutulması doğal koruma önlemlerindendir. Doğal odun koruma
önlemlerinden bir diğeri de dayanıklı ağaç türlerinin özellikle zararlara
dayanıklılığı fazla olan öz odunundan yararlanmaktır. Ayrıca, kullanılan ağaç
malzeme kusursuz olmalı, özellikle reaksiyon odunu içermemelidir(Bkz. I. 4.2.).
Bilindiği
gibi, ağaç malzeme zararlılarının gelişimi için uygun koşullara, yani, yeterli
besin maddesi, rutubet, oksijen ve sıcaklığa gerek vardır.
Bu faktörlerden rutubetin, ağaç malzeme zararlılarının gelişmesine uygun ortam yaratmaması için rutubeti sınırlayıcı uygun yapı ve konstrüksiyon önlemleri de doğal koruma önlemlerinden sayılmaktadır. Bu önlemler, ağaç malzemeden rutubeti uzak tutmak, çabuk iletilmesini, kurumasını sağlamak ve rutubetin yoğunlaşmasını önlemektir.
Ağaç
malzemenin rutubet miktarlarındaki büyük değişmeler sonucu orta- ya çıkan şekil
değişmeleri ve çatlaklar ağaç malzemenin kullanımını zorlaştır- makta, görünüş
özelliklerini bozmakta ve yüzey işlemlerinin koruyucu etkisine de zarar
vermektedir.
Ağaç
yapı kısımları rutubet etkisine göre beş farklı sınıfa ayrılmaktadır.(Şekil 7).
Yağmura
karşı en iyi şekilde ağaç malzemenin korunması çıkıntılı bir çatı, kusursuz bir
çatı akıntısı ve yeterli bir temel yüksekliği ile sağlanabilmektedir.
Şekil 8'de bina cephesinde konstrüktif odun koruma önlemlerinin ekstrem durum ile karşılaştırılması gösterilmiştir.
Konstrüktif
önlemler ile hava koşullarının zararlı etkileri önlenemediği takdirde kimyasal
yolla ağaç malzemenin korunması kaçınılmazdır. Özellikle son yıllarda önem
kazanmakta olan hidrofobik yağlı boyalar ve "Decor" adı al- tında
satılan mikro gözenekli boyaların kullanılması yararlı olacaktır (Bkz.
I.7.1.3.).
Biyolojik
odun koruma; biyolojinin konusu ile ilgili önlemlerin belirli canlıların
gelişimini sınırlamak için kullanılması anlamına gelmektedir. Ayrıca, organizma
kökenli etki maddelerinin kullanılması olarak da anlaşılabilmektedir.
V. ÖZET
Binalarda
dış cephe kaplama tahtası olarak ağaç malzeme kullanım olanaklarının
incelenmesi amaçlanan bu araştırmada inceleme ve ölçüm yöntemleri
uygulanmıştır. Araştırmada, 14 örnek ev üzerinde inceleme yapılmış ve mimarlar ve restoratörler ile görüşülmüştür.
Araştırmada,
öncelikle ağaç malzemenin yapıdaki kullanım alanları ve binalardaki dış yapı
elemanlarının iklim koşulları altındaki durumu anlatılmıştır. Ağaç malzemenin
yapısal özellikleri ve direnç özellikleri hakkında bilgi verilmiştir. Dış cephe
kaplamaları için uygun ağaç türlerinin tanıtımından sonra ağaç malzemenin
korunması yöntemleri anlatılmıştır.
Dış
cephe kaplaması olarak ağaç malzeme kullanılan evler bu araştırmanın konusunu
oluşturmaktadır. Ele alınan evlerin sayısı 14'dür ve bu evler İstanbul, Ankara,
İzmir, ve Sapanca'dadır.
Sonuç olarak, incelenen evlerde kullanılan
ağaç türleri, ağaç malzemelerin özellikleri, kaplama tahtalarının boyutları ve
profilleri, ağaç malzemenin kurutma durumu, uygulanan emprenye maddeleri ve
metotları ile uygulanan yüzey işlemi sistemi belirlenmiş ve bulgular değerlendirilmiştir.
SUMMARY
The possibilities of wooden material usage for exterior cladding boards.
At the buildings, wooden material usage for
exterior cladding boards were investigated at this investigation. Research and
measuring methods were used. Four teen buildings were investigated and
discussed with architects and
restorators.
At the investigation, firstly, were narrated
using places of wooden material at the buildings and condition at climate
stipulations of exterior building elements. Were informed about structural
properties and resistance properties of wooden material. After had introduced
suitable wood species for exterior cladding boards, narrated preservation
methods of wooden material.
Numeral of chosen. buildings are four teen and
this buildings are in Istanbul, Ankara, İzmir,
and Sapanca.
Finally, using wood species, properties of
wooden material, dimensions and profiles of exterior cladding boards, drying
condition of wooden material, applied impregnation materials and methods, and
applied surface treatment systems were established and inventions were
evaluated.
VI. KAYNAKLAR
BERK, C. (1951): Konya evleri. İTÜ
Mimarlık Fakültesi Yayınları. İstanbul Matbaacılık, İstanbul.
BERKEL, A. (1972): Ağaç malzeme teknolojisi 2. cilt. İ.Ü.
Orman Fakültesi Yayınları. İ.Ü. Yayın No 1745, O.F. Yayın No. 183, Sermet Matbaası, İstanbul.
BOZKURT, A.Y. (1971): Önemli bazı
ağaç türleri odunlarının tanımı, teknolojik özellikleri ve kullanım yerleri. İ.Ü:
Orman Fakültesi Yayınları. İ.Ü. Yayın No 1653, O.F. Yayın No. 177, Bozak
Matbaası, İstanbul.
BOZKURT, A.Y. (1986): Ağaç
teknolojisi. 3. Baskı. İ.Ü. Orman Fakültesi Yayınları. İ.Ü. Yayın No 3043,
O.F. Yayın No. 380, Taş Matbaası, İstanbul.
BOZKURT, A.Y. (1992): Odun
anatomisi. İ.Ü. Orman Fakültesi Yayınları. İ.Ü. Yayın No 3652, O.F. Yayın
No. 415, İ.Ü. Basımevi ve Film Merkezi, İstanbul.
BOZKURT, A.Y., ve KURTOĞLU, A. (1979):
Yapıştırılmış tabakalı ağaç yapı
elemanları. İ.Ü. Orman Fakültesi Dergisi. Seri B, Cilt 29, Sayı 2, S. 39-59.
BOZKURT, A.Y., ve KURTOĞLU,. A. (1982):
Türkiye'de binalarda kullanılan ağaç
malzemenin çürümesi ile ilgili iklim endeksleri. İ.Ü. Orman Fakültesi
Dergisi. Seri A, Cilt 32, Sayı 2, S. 92-99.
BOZKURT, A.Y. ve GÖKER, Y. (1986): Orman
ürünlerinden faydalanma ders kitabı. İ.Ü. Orman Fakültesi Yayınları. İ.Ü.
Yayın No 3402, O.F. Yayın No. 379, İstanbul.
BOZKURT, A.Y. ve GÖKER Y. (1987): Fiziksel
ve mekanik ağaç teknolojisi ders kitabı. İ.Ü. Orman Fakültesi Yayınları.
İ.Ü. Yayın No 3445, O.F. Yayın No. 388, Matbaa Teknisyenleri Basımevi İstanbul.
BOZKURT, A.Y. ve ERDİN, N. (1988): Ağaç malzemenin korunması ve önemi. Milli
Prodüktivite Merkezi Yayınları. MPM Yayın No 338, Şanal Matbaası, Ankara, S. 13-23
BOZKURT, A.Y. ve ERDİN, N. (1989): Ticarette önemli yabancı ağaçlar . İ.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü
Yayınları. İ.Ü. Yayın No 3572, F.B.E. Yayın No. 4, Dilek Matbaası, İstanbul.
BOZKURT, A.Y., GÖKER, Y.
ve ERDİN, N. (1993): Emprenye tekniği. İ.Ü.
Orman Fakültesi Yayınları. İ.Ü. Yayın No 3779, O.F. Yayın No. 425, İstanbul.
BROWN, W.H. (1978): Tiınbers of tlıe world. Tiıııber Researclı and Developınent
Association. Executive Press Ltd., Burnham.
ERİÇ, M. (1988): Geleneksel mimarimizde ahşap malzeme kullanımı ve günümüz kullanım
yöntemleri. Milli Prodüktivite Merkezi Yayınlan. MPM Yayın No. 338, Şanal
Matbaası, Ankara, S. 68 - 74.
ERTEN, P.
(1988): Ağaç malzemeden yapılacak
binalarda çürümeye karşı alınması gereken önlemler: Milli Prodüktivite
Merkezi Yayınları. MPM Yayın No. 338, Şanal Matbaası, Ankara, S. 75 - 88.
ESER, L. (1977): Geleneksel ve gelişmiş geleneksel yapı. İTÜ. Mimarlık Fakültesi
Yayınları. Baskı Atölyesi, İstanbul.
GÖKER, Y. (1983): Reaksiyon odunu oluşumunun ağaç malzemenin fiziksel ve mekanik
özellikleri üzerine etkisi hakkında araştırmalar: İ.Ü. Orman Fakültesi
Yayınları. İ.Ü. Yayın No 3142, O.F. Yayın No. 339, Matbaa Teknisyenleri
Basımevi İstanbul.
HALL, G.S. (1988): Ahşabın yapıda doğru
kullanımı ve koruması. Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları. MPM Yayın No. 338, Şanal Matbaası, Ankara, S. 61
- 67.
KAFESÇİOĞLU, R. (1955): Kuzey batı Anadolu'da ahşap ev yapılan. İTÜ,
Mimarlık Fakültesi Yayınları. Pulhan Matbaası, İstanbul.
KANTAY, R. (1993) Kereste kurutma ve buharlama. Ormancılık Eğitim ve Kültür Vakfı
Yayınları. Yayın No. 8, Matbaa Teknisyenleri Basımevi İstanbul.
KURTOĞLU, A. (1984): Hava kurusu odunda rutubet değişmeleri ve Türkiye’de odunun muhtemel
denge rutubeti miktarlarının dağılımı. İ.Ü. Orman Fakültesi Yayınlan. İ.Ü.
Yayın No 3202, O.F. Yayın No. 362, Taş Matbaası, İstanbul.
KURTOĞLU, A. (1984 b): Ağaç malzemenin kimyasal olmayan yolla
korunması olanakları. İ.Ü. Orman Fakültesi Dergisi. Seri B, Cilt 34, Sayı
4, S. 76-81,
KURTOĞLU, A. (1991): Ahşap malzeme yüzey işlemleri. Basılmamış Ders Notu. Orman
Endüstrisi, Makineleri ve İşletme Anabilimdalı. İ.Ü. Orman Fakültesi, İstanbul.
KURTOĞLU, A. (1992): Endüstriyel üst yüzey işlemleri. Basılmamış
Yüksek Lisans Ders Notu. Orman Endüstrisi, Makinaları ve İşletme Anabilim Dalı.
İ.Ü. Orman Fakültesi, İstanbul.
ÖZÇELİK, N. (1964): Karadeniz orman mıntıkası köy evlerinde ağaç malzemenin (ahşabın)
rasyonel kullanılması üzerine araştırmalar. T.C. Tarım Bakanlığı Orman Genel Müdürlü~ü Yayınları. Yayın Sıra No.
386, Seri No. 20, Güven Basımevi, İstanbul.
SIMPSON, J.W., HORROBIN, P.J. (1970): Tlıe weatlıering and perfonnan ce of
building Materials. Medical and Technical Publishing Co Ltd., London.
ŞANIVAR, N., ZORLU, İ. ve IŞIK, Z. (1982): İç Mimari ve dekorasyonda konstrüksiyon. M.E.B.
Etüd ve Programlama Dairesi Yayınları. Yayın No. 71, Grafik Sanatlar Matbaacılık
A.Ş., İstanbul.